Crysis w czasach kryzysu

Jak napisać książkę? No przecież proste. Mamy pomysł, kreujemy świat, bohaterów, spisujemy historię. Done!

Jak napisać książkę na podstawie gry? Jeszcze prostsze? Otóż nie, o czym miał okazję przekonać się Peter Watts pisząc powieść na podstawie gry Crysis.

W teorii sprawa powinna być łatwa. Świat jest, bohaterowie są, cała historia jest – tylko opisać. Jednak po drodze okazuje się, że pomiędzy znanymi z gry elementami fabuły brakuje jakiegoś spoiwa łączącego wszystko w jedną całość, tak aby czytelnik mógł płynnie przejść od jednego wydarzenia do kolejnego.

             

Najazd kosmicznych ogrodników czy budowa supermarketu?

Weźmy pod uwagę fakt, że (przynajmniej w teorii) obce cywilizacje z dalekiego kosmosu są miliony lat przed nami w ewolucji oraz rozwoju technologicznym. Dlaczego? Bo to oni pokonują wszechświat i lądują na Ziemi, a nie odwrotnie! Zgodnie z tym założeniem, powinni wpaść, zrobić rozpierdziel i puff, tyle nas galaktyka widziała. Jednak w przypadku tworzenia gry, której głównym elementem jest najazd obcej cywilizacji, wszystkie te „realistyczne” założenia szlag trafia. Ponownie, dlaczego? Bo, w przypadku ich zastosowania przy tworzeniu takiej gry, jej rozgrywka trwałaby zaledwie 30 sekund, a taka gra by się nie sprzedała, nie wspominając o tym, że gracz nie miałby z niej żadnej satysfakcji. Z tej prostej przyczyny twórcy gier „wyrównują” szanse ludzi oraz obcych, nawet do tego stopnia, aby ci pierwsi nie tylko mieli szansę się bronić ale nawet wygrać.

Peter Watts, pisząc Crysis: Legion, zastanawiał się nad sensem równych szans ludzi oraz najeźdźców, którzy powinni być o wiele silniejsi, sprytniejsi, lepiej wyposażeni i bez problemu pokonać ludzkość. Jego rozmyślania zaowocowały pewnymi teoriami, które w istocie mogą być bliżej prawdy niż się wydaje.

A co jeżeli wcale nie trzeba zaniżać poziomu rozwoju obcych?  Co jeżeli ci obcy wcale nie są żołnierzami, którzy przylecieli przejąć naszą planetę? Watts przyjął, że są jedynie ogrodnikami z odległej planety, którzy przemierzają galaktykę i chcieli tylko zbadać naszą planetę, a my w ramach powitania postanowiliśmy z nimi walczyć. Może dlatego jesteśmy w stanie się bronić, czy pokonać, bo nie przybyli nas zniszczyć, a nasza planeta była jedynie przystankiem na ich trasie. Autor przy tej teorii, zasugerował także, że nie muszą to wcale być ogrodnicy, ale coś znacznie mniej rozwiniętego, z naszego punktu widzenia, mianowicie zwykłe narzędzia ogrodnicze, sondy, które samodzielnie badają obce planety.

Druga teoria Petera przyrównuje obcych do budowniczych, natomiast ludzi do mrówek. Galaktyka jako ogromny plac budowy, obcy jako projektanci. Co jeżeli Ziemia była tylko mrowiskiem na placu budowy supermarketu? Mrowisko. Nic nie znaczący element, który po prostu musiał ulec zniszczeniu przy okazji budowy czegoś zupełnie innego. Budując market ludzie nie mają zamiaru niszczyć mrowiska, to tylko przypadek, że znalazło się akurat w tym miejscu… Być może takim samym przypadkiem jest to, że Ziemia znajduje się akurat na „terenie budowy” obcej cywilizacji.

Bohater musi mieć charakter

W kwestii tworzenia bohaterów w grze można się ograniczyć do krótkiego opisu „od myślników”, jednak w przypadku powieści powinni oni być bardziej „rozbudowani”, posiadać jakąś przeszłość czy marzenia. Autor nadał taki charakter nie tylko głównym postaciom Crysis, ale także tym drugoplanowym.

W ten sposób możemy dowiedzieć się jakie wydarzenie z przeszłości sprawiło, że Alcatraz boi się wody oraz jakie są jego poglądy religijne. Natomiast wśród osób szerzej opisanych przez Wattsa znalazła się kobieta, która w grze występuję jedynie w scenie własnej śmierci. Tutaj możemy poznać jej historię, przemyślenia, dowiedzieć się w jaki sposób wpłynęła na nią cała sytuacją związana z inwazją. Ciekawie rozwinął autor także postacie misjonarzy, umieszczając w książce kopie listów, które kierowali do najeźdźców z prośbą o zaniechanie dalszej inwazji na Ziemię.

           

Ale to… nie przejdzie

W książce pojawiło się wiele rzeczy, których nie sposób przekazać poprzez fabułę gry, jednak znaczna ich część nie dotrwała do publikacji powieści.

Jednym z takich elementów jest robot, którego nazwa w skrócie składa się na wyraz „Santa”. Pomysłem autora było nadanie mu sygnału „Ho, ho, ho”, jednak nie uzyskał on zgody na wprowadzenie takiego zabiegu, gdyż zostało uznane, że czytelnicy źle to odbiorą, że Watts się zwyczajnie naigrywa. Podobnie sytuacja miała się z Nathanem, który w zamyśle autora miał zostać pasjonatem surfowania. W tym przypadku zostało stwierdzone, że naukowiec, biolog z zamiłowaniem do surfowania nie będzie traktowany poważnie.

W książce miało także pojawić się zdanie "To najgorszy najazd w jakim uczestniczyłem", ale i w tym przypadku autor nie uzyskał zgody na umieszczenie go w powieści.

Książka Crysis: Legion jest doskonałym uzupełnieniem wydarzeń z gry. Jednak osoby, które jej nie znają mogą spokojnie zapoznać się najpierw z powieścią, a później zastanowić się czy zechcą sięgać po grę.

Tekst napisany na podstawie spotkania autorskiego Petera Wattsa, które odbyło się na Bachanaliach Fantastycznych w Zielonej Górze we wrześniu 2011. Początkowo miał być wykorzystany w okolicach premiery książki w Polsce... niestety ten dzień nigdy nie nastąpił...