Kilofem w Desmonda

Assassin’s Creed od dłuższego czasu nie jest już tylko grą. AC stało się instytucją pod skrzydłami której pojawiają się książki, komiksy, gry, ubrania oraz całe mnóstwo gadżetów. Pozostaje tylko wyglądać serialu animowanego lub filmu kinowego. Jak to zwykle bywa, jakościowo jest lepiej lub gorzej, a jak wypadają wydane u nas przez SQN komiksy?

Przygodę z serią traktującą o zmaganiach asasynów z templariuszami rozpocząłem na dobre wraz z częścią drugą. Od Altaira odbiłem się dość szybko, głównie ze względu na charakter zarówno tego pierwszego, jak i Desmonda. Dopiero Ezio Auditore da Firenze sprawił, że zrozumiałem o co chodziło rzeszom fanów. Zrobił to tak skutecznie, że grałem do świtu, byle tylko wykręcić platynę. Później poszło już z górki, aż do części trzeciej, gdzie dupkowaty Connor zaczął mnie odpychać od gry. No i ten Desmond...

Po drodze dodatkowo zapoznałem się z trzema książkami osadzonymi w realiach AC. To dobra okazja, by się do czegoś przyznać. Lubię czytać historie ze świata gier. Taki lekki masochizm, patrząc na jakość sporej części. Przez tragiczne „Baldur’s Gate”, znośne adaptacje tytułów Blizzarda aż po całkiem dobre „Gears of War”, z uporem maniaka kolekcjonuję książki na które wielu nawet nie spojrzy. Ale czego innego oczekiwać od kogoś, kto czyta nawet opisy questów w grach MMORPG (nie wspominając nawet o cRPG)? Niestety, wykształca się u mnie lekka alergia na obecnie panujące zidiocenie gier roleplaying, sprowadzających rolę gracza do naciskania guzika i bezmyślnej podróży za strzałką.
Nie byłem w stanie się oprzeć, gdy w księgarni dostrzegłem komiks „Assassin’s Creed”. Coś, co łączy dwie z moich ulubionych rozrywek – komiks i grę? Musiałem spróbować. Teraz, po lekturze trzech zeszytów, mogę stwierdzić, że SQN dostarcza dokładnie to, czego można było się spodziewać. Rozrywkę dla fanów gier. Tylko ten Desmond...

W tym miejscu przestałem pisać i odłożyłem recenzję na dwa tygodnie. Dlaczego? Otóż nie byłem pewien, jak ubrać myśli w słowa. Trylogia komiksów od SQN wywołała we mnie mieszane uczucia. Z jednej strony dodaje ciekawy wątek do znanej z gier fabuły, wprowadzając zabójców do bardzo lubianego przeze mnie starożytnego Rzymu, ale z drugiej straszy nierównym poziomem rysunków i chaotyczną linią fabularną. Nie pomaga w tym wszystkim objętość zeszytu, wynosząca zaledwie 48 stron. Mało, szczególnie jeśli ma się dużo do opowiedzenia. 

Scenarzysta, Eric Corbeyran miał spore pole do popisu. Historia o perypetiach Desmonda w Abstergo przeplata się tutaj z opowieścią o losach Aquilusa, by pokazać odbicie tego pierwszego z rąk templariuszy. Czytelnik zostaje wrzucony w środek akcji pędzącej na łeb na szyję i jeśli nie posiada on choć śladowej wiedzy na temat wydarzeń z pierwszych dwóch części Assassin’s Creed, to może sobie od razu dać spokój. Czytelnik zwyczajnie się nie połapie, a nawet jeśli przebrnie przez komiks, to zrobi to raczej bez zrozumienia. 

Sine Qua Non wydało trylogię w dwóch wersjach, komiksy w twardej oprawie wyglądają ładnie i kosztują trzydzieści złotych bez jednego grosza. Tańsza o dziesięć złociszy wersja z miękką oprawą nie wygląda wcale gorzej i jest ukłonem w kierunku fanów, którzy mogliby mieć opory przed wyłożeniem takiej sumy za komiks. Ogólnie należy zauważyć, że SQN wykonał solidną pracę przy wydawaniu tych opowieści spod znaku AC. Ładne wydanie, porządnie przetłumaczone teksty stanowią mocne strony trylogii, a okazjonalne niedociągnięcia, dotyczące braku spolszczenia dźwięku telefonu czy krakania wron to kosmetyka. Chaos fabularny i bardzo mieszany poziom rysunków to bolączki oryginalnego wydania.

Czy Assassin’s Creed to pozycja dla każdego fana komiksu? Zdecydowanie nie. Historia jest pełna niedomówień, a oprawa graficzna wygląda miejscami brzydko. Jednak między stronami można znaleźć ten trudno uchwytny pierwiastek, to „coś” sprawiającego, że chce się czytać. Fani uniwersum nieustające walki asasynów z templariuszami mogą spokojnie sięgnąć po „Desmonda”, „Aquilusa” i „Accipitera”, a także po nadchodzące części. Nawet jeśli nie dadzą się porwać historii, to grafiki z okładek będą ładnie wyglądały na półce.